W ostatnich badaniach naukowych przedstawiono nowe, istotne informacje dotyczące etanerceptu jako potencjalnego leczenia uogólnionej ropnej łuszczycy (GPP) u dzieci poniżej 4 roku życia. GPP to poważna choroba zapalna skóry, która objawia się szerokim występowaniem krost, obrzękiem, rumieniem, gorączką oraz stanem zapalnym w organizmie. W badaniach przeprowadzonych w Chinach zaobserwowano, że występowanie GPP ma rozkład bimodalny, z dwoma szczytami w grupach wiekowych 0-3 lata oraz 30-39 lat. W grupie wiekowej 0-3 lata stwierdzono 0,927 przypadków na 100 000 osób rocznie.
Znaczenie interleukiny 36 w patogenezie GPP
Interleukina 36 (IL-36) odgrywa kluczową rolę w patogenezie GPP poprzez aktywację szlaków sygnałowych, takich jak czynnik jądrowy kappa B (NF-κB) oraz kinaza białkowa aktywowana mitogenem (MAPK). W procesie tym uczestniczą również chemokiny (takie jak CXCL8, CXCL1, CXCL2) oraz cytokiny (w tym IL-1β, TNF-α, IL-6, IL-23, IL-17). Aktywowane komórki, takie jak keratynocyty, neutrofile i komórki dendrytyczne, również mają znaczenie w tym kontekście. W 2012 roku Amerykańska Fundacja Łuszczycy zaleciła stosowanie acitretiny, cyklosporyny, metotreksatu oraz etanerceptu jako leczenia pierwszego rzutu dla dzieci z GPP. Jednakże, nowe wyniki sugerują, że leki biologiczne celujące w IL-36, TNF-α, IL-17, IL-23 lub ich receptory mogą być bardziej obiecującymi opcjami niż tradycyjne leki.
Opis badania z użyciem etanerceptu
W badaniu opisano sześciu pacjentów poniżej 4 roku życia, którzy byli leczeni etanerceptem w okresie od lipca 2021 do stycznia 2023. Diagnoza GPP została postawiona zgodnie z kryteriami Japońskiego Towarzystwa Dermatologicznego. Przed rozpoczęciem leczenia przeprowadzono szereg badań, w tym morfologię krwi, testy funkcji wątroby i nerek, testy na obecność wirusowego zapalenia wątroby B i C, test T-SPOT.TB oraz test na obecność przeciwciał przeciwjądrowych (ANA). Po rozpoczęciu leczenia etanerceptem badania te były powtarzane co sześć miesięcy. Początkowa dawka etanerceptu wynosiła 0,8 mg/kg na tydzień, a następnie była stopniowo dostosowywana.
Wyniki leczenia i ich analiza
Wszystkie sześć pacjentek, w wieku od 3 do 47 miesięcy, uzyskało znaczną poprawę w ciągu 4 tygodni leczenia, osiągając wynik JDA równy 1 oraz 75% redukcję w GPPASI. Po 12 tygodniach leczenia wszystkie pacjentki osiągnęły wynik JDA równy 0 oraz 100% redukcję w GPPASI. Odpowiedź na leczenie utrzymywała się przez 24 tygodnie. Średni czas trwania leczenia etanerceptem wynosił 24 tygodnie. W przypadku jednej pacjentki, która po 24 tygodniach nie uzyskała dalszej poprawy, przeszła na leczenie adalimumabem, co przyniosło znaczną poprawę.
Bezpieczeństwo stosowania etanerceptu
W trakcie całego okresu leczenia nie odnotowano żadnych poważnych działań niepożądanych, w tym zakażeń oportunistycznych czy objawów demielinizacyjnych. U dwóch pacjentek zaobserwowano przejściowy wzrost tytru ANA, jednak nie wiązało się to z żadnymi objawami klinicznymi. Badanie to dostarcza dowodów na to, że etanercept może być skuteczny i bezpieczny dla dzieci poniżej 4 roku życia z GPP.
Podsumowanie i wnioski z badania
Etanercept, jako inhibitor receptora TNF, wykazuje długotrwałą skuteczność i bezpieczeństwo w leczeniu łuszczycy plackowatej u dzieci powyżej 4 roku życia. Nasze badanie pokazuje, że etanercept może również przynieść korzyści dzieciom poniżej tego wieku, co jest istotne w kontekście ograniczonej liczby dostępnych danych dotyczących jego stosowania w tej grupie wiekowej. W przypadku pacjentów, którzy osiągnęli stabilną remisję, stopniowe zmniejszanie dawki i odstawienie leku mogą być rozważane, co może zmniejszyć ryzyko nawrotów.
Wnioski z tego badania mogą mieć istotne znaczenie kliniczne, zwłaszcza w kontekście leczenia GPP u dzieci, które wymagają skutecznych i bezpiecznych metod terapeutycznych. W przyszłości konieczne są dalsze badania, aby potwierdzić te wyniki i zrozumieć długoterminowe skutki stosowania etanerceptu u najmłodszych pacjentów.
Bibliografia
. Etanercept: A viable treatment option for young children with generalized pustular psoriasis. Pediatric Investigation 2024, 8(), 295-298. DOI: https://doi.org/10.1002/ped4.12448.
